Hareket-i Arz Feciaları ve [Milletin Uluvv-i Cenabı]
Bu millet bugün olduğu gibi geçmişte de yaraları sarmakta en küçük tereddütte bulunmamış, hakikaten alicenaplığını her devirde göstermiştir. 30 Şaban 1330’da (1912) Hikmet gazetesinde çıkan yazıyı aynen muharrire alıyorum.
“Millet fakir muhtaçtır, diyoruz. Maddeten ve umumiyeti itibariyle bu söz yalan değildir. Şurası da var ki bu aziz millet, rehber cihetiyle fakir, ihtirassız ve ciddi hizmetkarlara muhtaçtır.
Lakin uluvv-i cenaba ihtisasat-ı aliyeye gelince; milletimiz, bütün akvama bir nazar-ı iftihar atabilecek kadar zengindir. Milletin hazine-i seha ve keremi, şefkat ve merhameti kadar büyüktür.
Milletin bu uluvv-i cenabı, bütün insanlara bir insanın hangi ırka, mezhebe mensup olduğunu düşünmez. Karşısında, hemcinsinin kendisine nazar-ı istimdad ile baktığını, kendisinden hazin tavrıyla bir muavenet umduğunu gördüğü gibi, elinde lokmasını, elindeki gömleğini bahş için bir lahza bile beklemez!
Yaşa Ey Kerim Millet!
İçinde yaşadığımız şu asr-ı hod-perestide ekser akvam, atıfet ve teavünü bezl için, yine kendi kavmi efradını arar. Bu millet ise, gördüğü her cerihayı dest-i inayetle sarar.
Afat-ı tabiiyenin en na-kabil tevakkîsi, tahribatı en dehşetlisi olan zelzele, mübarek vatanın birkaç yerinde büyük hasarlar yaptı. Binlerle vatandaş muhtaç ve me’vasız kaldı.
Bu fecia-i havsala-sûzda 10 bin vatandaşın bir an içinde saadeti, aşiyanesi, her varını kaybettiği duyuldu.
Bu elim haber, sine-i milleti etkiledi… herksin şimdi düşündüğü, teselliyet bulmak için, bu afetzede vatandaşlarının imdadına koşulduğunu duymak ve bizzat muavenete şitaban olmaktır. Dün, bir alicenab muhaddere, bin liralık eşya ve zahire gönderiyordu, bugün, Galata yağ kapanı mavnacıları, nice müştak mukabilinde kazandıkları mal-i helalden, hasar-dide vatandaşalrına bin dört yüz kuruş ihda ediyorlar. Yarın, yine samia-i insaniyet, yeni yeni mürüvvetlerle okşanacaktır.
Yaşa Ey Kerim Millet!”