خلافتدن امّته اوزانان قرداشلك
تاريخ، بعض دوستلقلري مركّبله دگل، قانله ، آلن تريله ، دعالرله يازار. ايشته هندستان آلت قطعه سنڭ مسلمانلري ده بويله سي بر قرداشلگڭ طاشييجيسيدر. ١٩١٤’ده ، ١٩١٩’ده ، ١٩٢٤’ده … عثمانلينڭ زور زمانلرنده قلبلريني، جيبلريني، اوموتلريني خلافتڭ مركزي اولان استانبوله كوندرمشلردر. بر غروشلريني دخي صاقينمامش، بعضًا أوده كي صوڭ اكمگي پايلاشمشلر؛ ساده جه عثمانلينڭ دگل، اسلامڭ عزّتنه اوموز ويرمشلردر. او وفا، او دعا، حالا طوپراقده صاقليدر؛ حالا كوڭلمزده در.
بوكون پاكستان- هندستان صينيرنده يوكسلن تانسييون أوزرندن، اسلام جغرافيه سنده يانغين چيقارمق ايسته ينلر وار. بو يانغين يالڭزجه صينير خطلريني دگل، امّتڭ كوڭل جغرافيه سني ده ياقمق ايستييور. اما بز بيلييورز: آتشه اودون طاشييانلر هر زمان او آتشده يانمش، اما آتشي سونديرمه يه چاليشانلر تاريخ بوينجه شرفلي و عزيز قالمشدر.
دنيا پروواقاسيونلره آلت اولماياجق. مسلمانلر قرداشلكده ثبات ايده جك. چونكه بز امّتز. آرامزده صينيرلر اولابيلير، اما قلبلريمز آراسنده خريطه لر چيزيلمز. عين قبله يه يوڭلمش، عين دعايه ”آمين“ ديمش ملّتلر اولارق، بربريمزڭ دردلريله دردلنمه يه دوام ايده جگز. مظلومڭ ديني، ديلي صورولماز بزده ؛ يتركه ظلم اولماسين.
پاكستان ده ، هندستانده كي مسلمانلر ده ، فلسطين، طوغو تركستان، سودان و يمن ده بزم درديمزدر. بو جغرافيه لرڭ چيغلقلرينه قولاقلريمزي طيقارسه ق، يارين بز دييه بر شي اولماز.
شيمدي برلك وقتيدر. تاريخي باغلريمزي، قرداشلگمزي، طايانيشمه مزي يڭيدن خاطرلامه و يڭي نسللره آقتارمه وقتيدر. زيرا قرداشلك، ساده جه كچمشڭ خاطره سي دگل، كله جگڭ تأميناتيدر.
اونوتمايالم: آيريلقلر دشمانلرڭ ايشنه ، برلك ايسه اللّٰهڭ رضاسنه يارار. و بز ترجيحمزي چوقدن ياپدق.
Hilafetten Ümmete Uzanan Kardeşlik
Tarih, bazı dostlukları mürekkeple değil, kanla, alın teriyle, dualarla yazar. İşte Hindistan alt kıtasının Müslümanları da böylesi bir kardeşliğin taşıyıcısıdır. 1914’te, 1919’da, 1924’te… Osmanlı'nın zor zamanlarında kalplerini, ceplerini, umutlarını Hilafetin merkezi olan İstanbul’a göndermişlerdir. Bir kuruşlarını dahi sakınmamış, bazen evdeki son ekmeği paylaşmışlar; sadece Osmanlı’nın değil, İslam’ın izzetine omuz vermişlerdir. O vefa, o dua, hâlâ toprakta saklıdır; hâlâ gönlümüzdedir.
Bugün Pakistan-Hindistan sınırında yükselen tansiyon üzerinden, İslam coğrafyasında yangın çıkarmak isteyenler var. Bu yangın yalnızca sınır hatlarını değil, ümmetin gönül coğrafyasını da yakmak istiyor. Ama biz biliyoruz: Ateşe odun taşıyanlar her zaman o ateşte yanmış, ama ateşi söndürmeye çalışanlar tarih boyunca şerefli ve aziz kalmıştır.
Dünya provokasyonlara alet olmayacak. Müslümanlar kardeşlikte sebat edecek. Çünkü biz ümmetiz. Aramızda sınırlar olabilir, ama kalplerimiz arasında haritalar çizilmez. Aynı kıbleye yönelmiş, aynı duaya “amin” demiş milletler olarak, birbirimizin dertleriyle dertlenmeye devam edeceğiz. Mazlumun dini, dili sorulmaz bizde; yeter ki zulüm olmasın.
Pakistan da, Hindistan’daki Müslümanlar da, Filistin, Doğu Türkistan, Sudan ve Yemen de bizim derdimizdir. Bu coğrafyaların çığlıklarına kulaklarımızı tıkarsak, yarın biz diye bir şey olmaz.
Şimdi birlik vaktidir. Tarihî bağlarımızı, kardeşliğimizi, dayanışmamızı yeniden hatırlama ve yeni nesillere aktarma vaktidir. Zira kardeşlik, sadece geçmişin hatırası değil, geleceğin teminatıdır.
Unutmayalım: Ayrılıklar düşmanların işine, birlik ise Allah’ın rızasına yarar. Ve biz tercihimizi çoktan yaptık.