KALEM BENİM KALE’M
Kalem, bir sureye isim olmuştur. Peygamber Efendimiz bir hadis-i şeriflerinde -keyfiyeti ayrıca tefsirlere bakılarak değerlendirilebilir olmakla birlikte- ilk yaratılan şeyin kalem olduğunu söylemiştir. Yani kalem, insan ve toplum hayatında önemli bir yer ifade eder/ediyor denilebilir.
Her Kasım ayında bir şekilde hatırladığımız ve hatırlatmaya çalıştığımız bir mesele de yazıdır. Yani Kur’an hattının 1 Kasım 1928 itibariyle resmen Latin harfleriyle değiştirtilmesi ve buna bağlı olarak da lisan değişikliğine gidilmesidir. Daha doğrusu lisanın, o güne kadar biriken kültür ve bilgi birikimiyle irtibatının kesilmesidir. Yazının değişmesiyle tarih ve kültürümüze açılan devasa kapının kilitlenmesi, lisanın tahrifiyle de nesiller ve zamanlar arası anlaşmanın mümkün olmamasıdır.
Burada gözden kaçmaması gereken önemli bir mevzu var. O da Bediüzzaman Hazretleri ve telif ettiği Risale-i Nur eserlerdir. Zira pek çok cihetten öne çıkmalarıyla birlikte, harf ve lisanın korunması ve kopuş döneminde bu bağın mevzubahis eserler ve eserler etrafında bir araya gelen bir toplulukla günümüze kadar ulaştırılmasıdır.
Bediüzzaman Hazretleri gök kubbe altında öyle muazzam bir mektep ve maarif sistemi kurmuştur ki bunun örneği tarihte nadirdir. Bu sistem içerisinde temelde iki şey yapılmıştır. Birincisi, bu eserlerin o günkü zor şartlar altında çoğaltılması ve memleketin dört bir tarafına dağıtılması, eserler etrafında toplanan o insanlar eliyle olmuştur. Bu insanların içerisinde alim ve fazıl zatlar olmakla beraber, avam halktan insanlar çoklukla vardır. İkincisi ise, eserlerin mahiyeti tahkiki iman ve marifet dersleri olmak hasebiyle, bu eserlerin okunması ve yazılması usulüyle herkeste bu imanın yerleştirilmesi faaliyetidir. Ki önemli olan kısım da burasıdır.
Başlıktaki Nuri Pakdil’e ait cümle şu son söylediklerimizle anlatmak istediğimiz çerçevede yerini buluyor zannederim. Neden mi?
Osmanlının idam fermanı verilmiş. Dinsizlik cereyanları kol geziyor ve önüne kattığını imandan mahrum ediyor. Savaşlar, sıkıntılar, dertler, tasalar ve en önemlisi dine gelen zararlarla insanların ebedi hayatları mahv oluyor.
İşte böyle bir zamanda kendini her yönden ispat etmiş bir İslam alimi çıkıyor. Fakat her cihetten önü kesiliyor. Memleket ve insanları için çalışması engelleniyor. Yeni yapılanmaya zıt görülüyor ve her cihetten tecrit ediliyor.
O da istikbal-i kıblesini Kur’an yapıp, kaderin hükmüne boyun eğerek, sırf Allah için eserler telif ediyor. Kuş uçsa da kervan geçmeyen diyarlarda etrafına ancak yukarıda özelliklerini söylediğimiz sınırlı sayıda insanlar geliyor. Hafa toprağına gömülmek istenen Üstad ve bir avuç insan üzerinden Allah hükmünü icra ediyor.
Aranan imkanlar olmasa da iman ve inancın varlığı, bütün sath-ı arzı bir mektebe çeviriyor. Biz avamız anlamayız diyenlere de “siz yazın, en azından şahs-ı manevinin parmakları olursunuz” diyerek o bereketten istifade etmeleri sağlanıyor. Hasılı, kalem kaleleri oluyor. Kaleme yapışanlar, selamete yakın duruyor. Kendi iman ve kültürleriyle beraber, nesillerin de imanlarına ve kültürlerine en büyük katkıyı yapıyorlar. Kalemi hiç durmasına mahal vermeksizin çalıştırıyorlar.
Bunun bereketi de içinde olarak bugün gerek Kur’an’ın hattı gerekse hakikatleri her tarafta neşvünema bulmuştur/buluyor hamdolsun.
“Nûn. Kalem’e ve yazmakta oldukları şeylere yemin olsun! (Ey Habibim!) Rabbinin nimeti sâyesinde, sen bir mecnun değilsin! Hem şüphesiz ki senin için, elbette kesintiye uğramayacak olan bir mükâfat vardır.” (Kalem Suresi, 1-3)
=>DERGİYE ABONE OLMAK İÇİN TIKLAYIN...
=>İrfan Mektebi Dergisinin " www.irfanmektebi.com " Adresini de Ziyaret Etmenizi Tavsiye ederiz...