Nazar ve niyet üzerine…
Ramazan ayını idrak ettiğimiz şu mübarek günlerde, iki üç aydır dünyayı meşgul eden virüsün de etkisiyle, insan tekrar özne olmaya başladı. Neden mi dersiniz? Çünkü insan, uzun zamandır unutulmuş, üzerinden gündem oluşa da gündemin dışında tutulan, buna bağlı olarak her bir insan ferdinin de kendisini unuttuğu adeta insansız bir dünyada yaşıyorduk. Korona her ne kadar ekonomi ve bir derece askeri bağlamında konuşulur olsa da insanı öne çıkardı. İzole, sosyal mesafe, temassız yaşam gibi insanı insandan ve etraftan uzak tutan kavramlarla aynı cümlede kullanılsa da iletişim, pozitif, maske vb. kelimelerle ve saylar üzerinden ona vurgu yapıldı.
Ve Ramazan-ı Şerif ile müşerref olduk. Sosyal alanlar nispeten kapalı da olsa her şey yeni bir düzen içerisinde saf tutmaya başladı. Bütün programlar ve alışkanlıklar yeniden tanzim edilir oldu. Ramazan’ın öznesi de elbette ki insandır ve yine öyle oldu.
Etrafı, çevreyi, hastalıkları, biyolojiyi, fizyolojiyi çok ve sık olarak konuştuğumuz bütün bu süreçler içerisinde söz insana gelip dayandığında öne çıkan başka bir konu daha var ki o da insanın asıl tarafı, ruhu ve ruha ait olan şeyleri…
Evet, insan bu dünyada belirli süre bir hayat sürüyor. Sonra ecel gelip, ahiret yurdu için biletini kesiyor. İnsan ahiret yolculuğunda yanında sadece amellerini götürebiliyor; ama iyi ama kötü…
Özneleşen insanın öznesi de fiil ve hareketleri oluyor normal olarak. İş burada bitiyor mu? Hayır! Neden? Çünkü fillerin sadece yapılması değil, yapılmasındaki niyet ve nazar asıl belirleyen olduğunu Rabbimiz Şura Suresi, 20. ayette şöyle buyuruyor: “Kim ahiret kazancını istiyorsa, onun kazancını artırırız. Dünya kazancını isteyene de dünyalık veririz; ama onun ahirette bir nasibi olmaz.”
Peygamber Efendimiz (sav) de Hz. Ömer (ra)’ın rivayet ettiği bir hadis-i şerifte mezkûr mevzuu şöyle beyan etmiştir: “Ameller niyetlere göre değer kazanır. Kişi neye niyet ettiyse onun karşılığını alır. Kimin niyeti Allah’a ve Resul’üne kavuşmak, onlara hicret etmekse, eline geçecek sevap da Allah’a ve Resul’üne hicret sevabıdır. Kim de elde edeceği bir dünyalığa veya evleneceği bir kadına kavuşmak için yola çıkmışsa, onun hicreti de hicret ettiği şeye göre değerlenir.”
Bir gün gelecek ve dünyadan hicret edeceğiz, ahirete gideceğiz, istesek de istemesek de… her kim olursa olsun, ne yaptığı değil, hangi niyetle ve niçin yaptığı ehemmiyet arz etmektedir. Herkes kendisini yine kendisi bilir ve ameller niyetlere göredir. Hem “Velâyetin kerameti olduğu gibi, niyet-i hâlisanın dahi kerameti vardır. Samimiyetin dahi kerameti vardır.” İhlas ve samimiyet ise, sadece Allah için istemeyi, Allah için yapmayı ifade eder. İhlassız yapılan iş ve ameller ne kadar çok da olsa, esasta hiçbir ehemmiyeti haiz değildir.
Hasılı dostlar dünya, siyaset, ekonomi, imtihan, dijital dünya vs. vs. bizi yani insanı bulmuşken hazır, biz de kendimizi bulmamız, bizdeki özneye “niyete ve nazara” yoğunlaşmamız hayati önem taşımaktadır. Günlük koşuşturma ve gafletten dolayı yakalamakta zorlandığımız, büyük zatların çilehanelere çekilerek, erbaine girerek, itikafa çekilerek aradıklarını buldukları ortam, atmosfer bizler için hem virüs hem de idrak ettiğimiz Ramazan ile birlikte hazır önümüze kadar geldi. Kendimizi ister istemez içinde buluverdik. Gelin bu fırsatı değerlendirelim.
Ramazanımızı itikaf, evde kaldığımız günleri çilehane / erbain bereketiyle geçirelim. Kendimize gelelim. Kendimizi bulalım. İç dünyamızda huzuru yakalayalım. Nazar ve niyetlerimizi netleştirip kalan ömrümüzü Allah için tanzim ve sarf edelim…
Ramazan-ı Şerifinizi tebrik eder, maddi manevi sağlık ve afiyetler dilerim.