يحيي كمالڭ مادريد بيوك ایلچيلگمزي ياپديغي ييللرده نفوسمز ١٤ - ١٥ ميليون قدرمش.
بر وسيله ايله كنديسنه ئولكه مزڭ نفوسي صوريلديغنده : ”تركيه نڭ نفوسي ٥٠ ميليوندر“… دييه جواب ويرمش. اوراده بولونلر بو جوابه شاشيرمشلر و حيرتله : ”بو ناصل اولور!“ ديمشلر. بونڭ أوزرينه يحيي كمال شو ايضاحي ياپمش: ”بونده شاشيلاجق نه واركه ؟ بز ئولولريمزله برلكده ياشارز.“
شيمديلرده مزارلريمز -منظره سي كوزل ده اولسه - كوروش آلانمزڭ طيشنده چوغونلقله . آنجق قدیم اولانلر يعني نفوسڭ چوغني تشكيل ايدنلرڭ بزي كنديمزه باغلايان يازيله آياقده طورانلري -شكر كه- خارج.
يحيي كمالڭ ياپديغي اورغويي شو نقطه دن ده كوره بيليرمي يز، بو طرفدن باقديغمزده . اوت، بزه عائد اولان پك چوق شيئه يبانجيلاشدق. چوغندن قوپدق. كنديمزله يعني تاريخمزله ، كولتوريمزله ، كچمشمزله ايلتيشيم قوراماز حاله كلدك.
نه واركه مزار طاشلري ده اولسه ، بز بوراده يز دييورلر. وارلقلريله بزه كوبكلي تپه دن أوڭجه قوتلي مساژلر ويرييورلر. و ماضيدن خبر ويرنلر اولارق دييورلركه ، سز بزمله برابر ياشييورسڭز. سزلر بزلرڭ وارثلريسڭز. بزده اولاني ايلری يه كوتوره جك و بونڭله داها ده ايلرله يه جك اولانلرسڭز. صاقين ميراث يدي اولمايڭ. بزي كورڭ، بيلڭ، طانييڭ و بزدن اصلا قوپمايڭ!
اوت، انسانلر و طوپلوملر كچمشلريله برابر ياشارلر. كسينتيسز و أوزرينه بنا ايدرك ايلرلرلر زمان شريدنده . كچمشده قالمق دگلدر بوندن مقصد. زيرا قوپوقلقلر هم كچمشه هم ده كله جك آدينه صيقينتيليدر.
اوقڭ ايلری يه كيتمسي يايڭ كريلمسيله اولور. نه قدر كريليرسه ده او قدر ايلری يه كيدر. بز كنديمزده درينلشدكجه داها شعورلي، داها نيته لكلي، داها ايلری يه نفوذ ايده بيلير اولابيليرز. طولاييسيله برابر ياشامه امكاننه صاحب اولديغمز او اشارتلري قورو برر طاش كورمك طوغري اولماز. مزار طاشيدر دييوب كچمك هيچ اولماز.
اگر أويله اولسه يدي، كيمسه مزار طاشنڭ أوزرينه شجره سني دوكمزدي، أويله دگلمي؟
دركيده نه لرمي وار؟
بن سزي طوتمايايم!
BİZ ÖLÜLERİMİZLE BİRLİKTE YAŞARIZ
Yahya Kemal’in Madrit Büyükelçiliğimizi yaptığı yıllarda nüfusumuz 14 - 15 milyon kadarmış.
Bir vesile ile kendisine ülkemizin nüfusu sorulduğunda: “Türkiye’nin nüfusu 50 milyondur…” diye cevap vermiş. Orada bulunlar bu cevaba şaşırmışlar ve hayretle: “Bu nasıl olur!” demişler. Bunun üzerine Yahya Kemal şu izahı yapmış: “Bunda şaşılacak ne var ki? Biz ölülerimizle birlikte yaşarız.”
Şimdilerde mezarlarımız -manzarası güzel de olsa- görüş alanımızın dışında çoğunlukla. Ancak kadim olanlar yani nüfusun çoğunu teşkil edenlerin bizi kendimize bağlayan yazıyla ayakta duranları -şükür ki- hariç.
Yahya Kemalin yaptığı vurguyu şu noktadan da görebilir miyiz, bu taraftan baktığımızda. Evet, bize ait olan pek çok şeye yabancılaştık. Çoğundan koptuk. Kendimizle yani tarihimizle, kültürümüzle, geçmişimizle iletişim kuramaz hale geldik.
Ne var ki mezar taşları da olsa, biz buradayız diyorlar. Varlıklarıyla bize Göbekli Tepeden önce kuvvetli mesajlar veriyorlar. Ve maziden haber verenler olarak diyorlar ki, siz bizimle beraber yaşıyorsunuz. Sizler bizlerin varislerisiniz. Bizde olanı ileriye götürecek ve bununla daha da ilerleyecek olanlarsınız. Sakın miras yedi olmayın. Bizi görün, bili, tanıyın ve bizden asla kopmayın!
Evet, insanlar ve toplumlar geçmişleriyle beraber yaşarlar. Kesintisiz ve üzerine bina ederek ilerlerler zaman şeridinde. Geçmişte kalmak değildir bundan maksat. Zira kopukluklar hem geçmişe hem de gelecek adına sıkıntılıdır.
Okun ileriye gitmesi yayın gerilmesiyle olur. Ne kadar gerilirse de o kadar ileriye gider. Biz kendimizde derinleştikçe daha şuurlu, daha nitelikli, daha ileriye nüfuz edebilir olabiliriz. Dolayısıyla beraber yaşama imkânına sahip olduğumuz o işaretleri kuru birer taş görmek doğru olmaz. Mezar taşıdır deyip geçmek hiç olmaz.
Eğer öyle olsaydı, kimse mezar taşının üzerine şeceresini dökmezdi, öyle değil mi?
Dergide neler mi var?
Ben sizi tutmayayım!
=>DERGİYE ABONE OLMAK İÇİN TIKLAYIN...
=>Osmanlıca Eğt. ve Kültür Dergisinin " www.osmanlicadergi.com " Adresini de Ziyaret Etmenizi Tavsiye ederiz...