BU DA MI BOZULMAYA BAŞLAMIŞ!
Bir fabrikada büyük makinelerden biri aniden durur ve kaç tamirci gidip gelmişse de makine çalışmaz, çalıştırılamaz. Nihayet yaşıyla mütenasip tecrübeye sahip bir adamcağızı bulurlar. Tecrübe, basiret, bilgelik makinenin etrafında bir iki tur atar ve “Bana bir çekiç verin” der.
Gelen çekici, gözlediği makinenin üzerinde bir noktaya sertçe vurur ve makine çalışmaya başlar. Bu durumdan memnun olan patron, diğer meraklıların bakışları arasında sorar: “Borcumuz nedir?” Adam cevap verir: “1000 dolar.” Patron hayretle tepki verir: “Ne? Nasıl yani? Ne yaptın ki 1000 dolar istersin?” der.
Adam gayet sakin mukabele eder: “Zahiren yaptığım bir çekiçle makineye vurmak. Bunun bedeli 1 dolardır. Fakat nereye vuracağını bilmek, işte o da bana mahsustur ve o da 999 dolardır.”
Çok işlerimiz var ki, kabuktan, zahirden, vitrinden, makyajdan öteye geçmez, geçmiyor. Zahirde baktığımızda ne kadar çok ve güzel işler yapmış gibi gözükse de esasta öze zarar vermekle beraber, asıl yapılması ve odaklanılması gerektiren işlerden de geri bırakabiliyor. Bu manada yukarıdaki hikaye pek çok kişiye ilham olmuştur. Gerçi bir fikir verir elbette, lakin çekici nereye vuracağını bilen adam sayısı da çok yok maalesef.
Yaşadığımız memleketimizde ön alan meselelerden, problemlerden birisi de aile ve gençlik konusudur. Çok konuşulan ama az çözüm üretilen ya da çabalansa da zayıf kalan mevzularımızdan birisidir.
Biz de bu sayımızda birbirinden farklı ve önemli yazıları bir araya getirdik ve bir sayı yaptık. Kapağa ise, şu yukarıda geçen meselemizi yani aileyi taşıdık. Hemen yanı başında “gençlik nereye gidiyor?” sorusunu sorduk ve cevap aramaya çalıştık. Bundan sonra da sormaya ve irdelemeye devam edeceğiz inşallah.
Aile mevzuunu kapağa taşıdığımız bu sayının editör yazısında Bediüzzaman Hazretlerinin şu ifadelerini koymazsam eksik kalırdı. Osmanlıyı da Cumhuriyeti de görmüş olan Üstad, ailenin nirengi noktasına, ateş alan odağına Hanımlar Rehberi isimli eserinde şöyle temas ediyordu.
“İnsanın, hususan Müslümanın tahassungâhı ve bir nevi cenneti ve küçük bir dünyası aile hayatıdır. Bu da mı bozulmaya başlamış?” dedim. Sebebini aradım. Bildim ki:
Nasıl İslâmiyet’in hayat-ı ictimaiyesine ve dolayısıyla din-i İslam’a zarar vermek için gençleri yoldan çıkarmak ve gençlik hevesâtıyla sefahate sevk etmek için bir iki komite çalışıyormuş. Aynen öyle de biçare nisa taifesinin gafil kısmını dahi yanlış yollara sevk etmek için bir iki komitenin tesirli bir surette perde altında çalıştığını hissettim ve bildim ki, bu millet-i İslam’a bir dehşetli darbe, o cihetten geliyordu.
Ben de siz hemşirelerime ve gençleriniz olan manevi evlatlarıma katiyen beyan ediyorum ki: Kadınların saadet-i uhreviyesi gibi, saadet-i dünyeviyeleri de ve fıtratlarındaki ulvî seciyeleri de bozulmaktan kurtulmanın çare-i yegânesi, daire-i İslâmiyedeki terbiye-i dîniyeden başka yoktur!..
Bu mesele, çözülmezse bizi çözecek ve dağıtacak bir meseledir. Rabbimize niyazımız o ki, en hayırlı bir şekilde ailemize, kadınlarımıza, çocuklarımıza ve erkeklerimize selamet versin. İslamiyet dairesindeki dini terbiyeden her birimizi nasipdar eylesin. Amin.